เมื่อท้องฟ้าสิ้นแสง รวีแล้ว รัตติกาลพร่างพรม หนาวเหน็บ แสงของใจโอบกอด พร่ำพลอด อิ่มอุ่นข้ามผ่าน ราตรีกาลอันมืดมิด